gustave flaubert,madame bovary'sinde "gercek şu ki ruhun doluluğu bazen dilin mutlak yavanlığı halinde taşabilir,çünkü hiçbirimiz ihtiyaçlarimizın ya da düşüncelerimizin ya da kederlerimizin tam ölçüsünü hiçbir zaman ifade edemeyiz ve insan konuşması,biz yıldızları eritecek bir müzik yapmayı özlerken,ayıların dansetmesi için üzerinde kaba vuruşlarla tempo tuttuğumuz çatlak bir dümbeleğe benzer." diye haykırmış mıdır?olabilir.o zaman sahip olduğum kısıtlı kelimelerle kendimi anlatmaya kasmak yerine neleri açığa vuracağım konusunda seçici davranarak içimdeki karmaşıklığı kısmen de olsa bir kliple aktarmaya çalışayım.bu öyle bir klip ki titizlikle incelenmesi gerekiyor.her detayının.anlayabilene bravo.ayrıca heryerde muntazamca yüzünü gizlemiş olan-gerek maskelerle gerekse flu konser kayıtlarıyla-karin dreijer'in açık verdiği kliptir ki her insanın bazen bulunmaya ihtiyacı olduğunu gösterebilir.
